Στην Ανεμώτια, στους πρόποδες του ηφαιστειακού λεσβιακού τοπίου, κάτι βαθύ και ουσιαστικό αναγεννιέται. Τα τελευταία χρόνια, με επιμονή και συλλογικότητα, ξαναπιάνουμε το νήμα της σχέσης μας με τη γη, το αμπέλι, το κρασί, τον πολιτισμό και πάνω απ’ όλα την κοινότητα.

Αυτή η ανασύνδεση δεν είναι νοσταλγία. Είναι μια πράξη αγάπης και ευθύνης προς τον τόπο μας. Μέσα από τη βιωματική εμπειρία της αναγεννητικής γεωργίας, τη βιωσιμότητα, την τέχνη και την παράδοση, προσπαθούμε να ξαναζωντανέψουμε ένα παραγωγικό και πολιτιστικό κεφάλαιο της Λέσβου. Να δώσουμε πνοή στον ιστορικό Λεσβιακό αμπελώνα.

Στην Καρδιά αυτής της προσπάθειας βρίσκεται και το ετήσιο Φεστιβάλ Αμπελουργίας, που πραγματοποιείται σταθερά κάθε Αύγουστο στην Ανεμώτια από τον Σύλλογο Αμπελουργών του χωριού. Ένα Φεστιβάλ, που καλύπτει ευρύ φάσμα πολιτιστικών δράσεων και καλλιτεχνικών ρευμάτων. Κατέχει εξέχουσα θέση στα καλοκαιρινά δρώμενα της Λέσβου και αποτελεί πυλώνα πολιτισμού του Δήμου Δυτικής Λέσβου, προσφέροντας στο κοινό μια ποιοτική διέξοδο για ψυχαγωγία και συμμετοχή.

Πέρυσι μιλήσαμε για τη “σύνδεση”, τον “συσχετισμό”, τη “συμπερίληψη” και τις βαθύτερες ανθρώπινες σχέσεις. Φέτος, όπως δηλώνει και ο τίτλος του 9^ου Φεστιβάλ Αμπελουργίας “Οίνος Αρχέγονος - της Λέσβου Τέχνες”, εστιάζουμε στη δυναμική της παράδοσης και των τεχνών ως πηγές σύγχρονης έμπνευσης και κοινωνικής αναζωογόνησης.

Ο τίτλος δεν είναι απλώς ένα λογοπαίγνιο ή ένα ποιητικό σύνθημα. Είναι μια πυξίδα. Μας δείχνει τον δρόμο πίσω, προς τις συνδέσεις μας με τον τόπο, αλλά και μπροστά, προς την αναγέννηση της κοινότητάς μας. Η παράδοση δεν είναι το παρελθόν. Είναι η ζωντανή μας σχέση με το παρελθόν, όπως τη βιώνουμε σήμερα. Και όταν αυτή η σχέση γίνεται πράξη, τότε γίνεται σπόρος. Που αν τον ποτίσουμε με δημιουργία και συμμετοχή, μπορεί να ανθίσει ξανά.

Η Ανεμώτια, όπως και πολλές κοινότητες της Λέσβου, υπήρξε κοιτίδα τεχνών. Εδώ, οι άνθρωποι δούλευαν με χέρια και καρδιά. Έκοβαν και πελεκούσαν την πέτρα με μεράκι, ύφαιναν με υπομονή και ρυθμό, καλλιεργούσαν το αμπέλι με ιερότητα. Οι τέχνες αυτές δεν ήταν "μόνο" επαγγέλματα . Ήταν τρόποι να είσαι στον κόσμο. Ήταν τρόποι να ανήκεις. Να ζεις με νόημα, με ταυτότητα, με σύνδεση.

Σήμερα, τα χωριά μας έχασαν τον περισσότερο κόσμο τους. Οι νέοι μας έφυγαν και φεύγουν. Οι πλατείες άδειασαν. Οι παλιές τέχνες χάθηκαν ή έγιναν τουριστικά προϊόντα. Αλλά η παράδοση δεν πέθανε. Έχει απλώς καλυφθεί με σκόνη. Και μας περιμένει. Να τη σηκώσουμε. Να τη μεταπλάσουμε. Να την ξαναζήσουμε.

Αυτό προσπαθεί να πετύχει το 9^ο φεστιβάλ Αμπελουργίας. Να είναι ένα κάλεσμα επιστροφής. Όχι στο παρελθόν, αλλά στον τόπο και στην ουσία που μας συνδέει με αυτόν. Στον τόπο που μπορεί να ξανά γίνει κοινότητα. Μέσα από την τέχνη, την παράδοση, τη συμμετοχή.

Έχοντας αυτά ως προτεραιότητες, διαχρονικά προσπαθούμε για ένα Φεστιβάλ με φαντασία, αμεσότητα, ειλικρίνεια, εξωστρέφεια και δικτύωση. Θέλουμε η Ανεμώτια αυτές τις μέρες να γίνει τόπος συνάντησης και συμπερίληψης, συμμετοχής, σύνδεσης, φιλίας, επικοινωνίας, ελεύθερης έκφρασης, έμπνευσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε σ’ αυτή τη γιορτή του πολιτισμού, να εμπνευστείτε από την τέχνη, τη μουσική, το χορό, το θέατρο, τα χρώματα και τα αρώματα του κρασιού. Να σταθούμε μαζί, να επικοινωνήσουμε με τον διπλανό μας, με τον τόπο και τα όνειρά μας. Να ξαναγαπήσουμε…

Για τον Σύλλογο Αμπελουργών Ανεμώτιας Λέσβου «ο Κάμπος»

Μιχάλης Μαρμάρου