Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Ικαρία πήρε το όνομα της από τον Ίκαρο το γιο του Δαιδάλου, που θέλησε ν’ αγγίξει τον ήλιο με τα κέρινα φτερά του.

Ο Ίκαρος έπεσε και το σώμα του αναπαύεται στη βραχονησίδα Νίκαρη, ενώ το θάρρος και η συντριβή του συμβολίζονται στο γλυπτό που κοσμεί την είσοδο του λιμανιού του Αγίου Κηρύκου.

Οι κάτοικοι της Ικαρίας φημίζονται ότι δε συνηθίζουν να παίρνουν τα πράγματα πολύ σοβαρά. Από τους κατοίκους χρησιμοποιείται η έκφραση «το Ικαριώτικο ραχάτι» που σηματοδοτεί τους αργούς ρυθμούς με τους οποίους κυλά η ζωή. Αυτό το γνώρισμα συναντιέται σε πολλές περιοχές της Ικαρίας, από τα καφενεία του Αγίου Κηρύκου μέχρι τα ορεινά χωριά των Ραχών όπου ανοίγουν τα μαγαζιά λίγο μετά τη δύση του ηλίου.

Το συνήθειο του νυχτερινού ωραρίου στα εμπορικά μαγαζιά οφείλεται στο ότι παλαιότερα, όλη την ημέρα οι άνθρωποι δούλευαν στις αγροτικές εργασίες τους: εξειδικευμένα επαγγέλματα δεν υπήρχαν, εκτός λίγων εξαιρέσεων (όπως ο σιδεράς), έτσι ο καθένας έπρεπε να φροντίσει για όλες τις ανάγκες της οικογένειας (γεωργία, κτηνοτροφία, στέγαση κλπ) μόνος του.

Χαρακτηριστική ήταν η ανταλλακτική εργασία: όταν κάποιος πχ. έχτιζε, άλλοι τον βοηθούσαν, με αντάλλαγμα την βοήθεια του αργότερα στις δικές τους ανάγκες («μεταχεριά», ή «αλλαξιά»).

Το ιδιαίτερο με τους κατοίκους της Ικαρίας σήμερα είναι ο μέσος όρος ηλικίας τους, ο οποίος φτάνει τα 88,1 έτη και είναι το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής για τα ελληνικά δεδομένα, ξεπερνώντας τα 79,8 της χώρας. Το νησί έχει προστεθεί στον παγκόσμιο χάρτη των »μπλε ζωνών», όπου μπαίνουν περιοχές με τα υψηλότερα προσδόκιμα ζωής ανά τον κόσμο (η Ικαρία καταλαμβάνει την 5η θέση παγκοσμίως).

Αυτή την ιδιαιτερότητα θέλησε να καταγράψει το αμερικανικό δίκτυο Business Insider, και ταξίδεψε στο «νησί όπου οι άνθρωποι ζουν παντοτινά».

Στο τρέιλερ του ντοκιμαντέρ το οποίο καταγράφει τον τρόπο ζωής των νησιωτών, αναφέρεται πως οι κάτοικοι της Ικαρίας έχουν καταφέρει να «κυριαρχούν στον χρόνο και όχι ο χρόνος σε αυτούς».

Πηγή